Ruim 3,5 jaar later en het is eens tijd dat ik dit oude stoffige blog het leven weer in blaas. Waarom? Ik ben opnieuw (zelfs langer dan) een maand alleengaand. Dit keer niet in Bologna, maar in Rome. Ook niet als au pair, maar voor mijn studie en niet met het vliegtuig, maar met de auto.

Op de hele vroege morgen van 16 september begon mijn avontuur. Met een goed humeur, een sterke drang naar cafeïne en een lange reis in het vooruitzicht, vertrokken mijn moeder, mijn zusje en ik richting het zonnige zuiden. Onze roadtrip zou ongeveer 16 uur duren met 1 tussenstop in Milaan. Het eerste stuk reden we door Duitsland, Zwitserland en natuurlijk Noord-Italië heen. Met wat file en wat tussenstops hebben we er een "kleine" 15 uur over gedaan om in Milaan te komen.

We hadden een ontzettend warm welkom met een regenbui, waar zelfs wij Nederlanders van stonden te kijken. Na een extra 20 minuten wachten in de auto, hebben we het toch maar gewaagd om uit te stappen. Met een flinke pas en eenzelfde gedachte liepen we vluchtig naar ons appartement: het was tijd voor wijn. Milaan was een korte en krachtige tussenstop; met een vlug avond-uitstapje naar de Duomo, een lekker diner, een centraal appartement en een goed ontbijt hebben we toch een beetje gevoel gekregen voor deze stad.

Er kan overigens met zekerheid gesteld worden dat het stigma "Italianen kunnen niet rijden hoe zuidelijker je komt" geen fabeltje is. Hoe dichter bij Rome je komt, hoe meer "regels" naar concepten gaan. Niet alleen worden verkeersborden als suggestie gezien, maar ook de verkeerslijnen. Op een 3-baansweg slagen Italianen erin om er een 5 en een half-baansweg van te maken. Daarnaast knallen ze minimaal 30 km te hard de weg over en geeft hun richtingswijzer rechts aan, als ze links inhalen. Maar ondanks dit, zijn we heelhuids aangekomen in Rome (en mijn moeder en mijn zusje ook weer terug).

Nu zit ik hier in mijn studiootje, 30 min wandelen vanaf het Colosseum met een wijntje. Je kan natuurlijk nooit op voorhand zeker zijn wat voor appartement je boekt als je er niet fysiek kunt kijken. Ik heb gelukkig een hele goede keuze gemaakt. Het beste van mijn appartement? Ik heb zowaar een discolicht in mijn douche en eentje boven mijn bed. Als dat geen feestje is, dan weet ik het ook niet meer.

Groetjes

Geschreven op 25 oktober 2021