In mijn laatste blog liet ik vallen dat ik best wat kilometers afleg. Dat is zeker waar; niet alleen als fantastisch improv tour-guide, maar ook in mijn dagelijks leven.

Ik liet eerder vallen dat Italianen in het zuiden hun eigen verkeersregels aanhouden; ook de bussen trekken hun eigen plan. In Rome hoor je daarom gewoon te wachten tot de bus een keer op komt dagen. De echte Romein kent geen stress, geen tijdsdruk en genieten van het zonnetje, terwijl ze 30 minuten op een bus staan te wachten, die elke 10 minuten hoort te komen. Als je het dan eenmaal in de bus hebt geschopt, is er ook nog het scenario dat de chauffeur besluit dat hij even pauze wil houden. Ik heb eens 15 min op een bus staan wachten, die 2 haltes verder reed en de chauffeur toen ineens besloot dat het genoeg was geweest. Vervolgens wees hij mij op een andere bus die ik kon pakken. Zo erg is dat dan toch niet, zou je denken: ik kon gewoon weer 13 min wachten tot deze andere bus eens een poging tot vertrek ging doen.

Het allermooiste van dit hele verhaal is, dat de buschauffeurs ook het gevoel hebben dat ze onderbetaald worden voor het werk dat ze doen. Je zou denken dat ze wellicht moeten proberen om op tijd te komen of misschien om hun rit af te maken. In plaats daarvan besluiten zij elke 2 weken tot elke maand te staken.

Goed, hoe zit het dan met het andere openbaar vervoer? Menig toerist valt op dat er eigenlijk niet veel metrolijnen zijn in Rome; in ieder geval een stuk minder dan nodig. Dit komt, omdat er elke keer een nieuwe opgraving gedaan wordt. Zo vertelde een vriendin, die ik tijdens het bovenstaande ongelukkige busritje ontmoet had, dat er zo'n 10 jaar gedaan is over de bouw van station "Pigneto". Dat komt, omdat er elke keer een nieuwe archeologische vondst gedaan wordt. De metrobouw heeft daarom ook een Archeologisch hoofd in dienst. Naar horen en zeggen heeft deze man intussen een burn-out en schiet hij al in de stress als zijn telefoon weer eens over gaat.

Ik woon gelukkig ook relatief dichtbij een metrohalte. Het is circa 13 min wandelen naar de stop op de A-metrolijn. Deze metrolijn is wel af en er komt elke 3 minuten een metro; dat is vaker dan de andere metrolijnen. Dit komt, omdat deze lijn langs de meeste toeristische plekken gaat en ook stopt bij het Vaticaan. De lijn gaat alleen niet langs mijn uni. Hierdoor moet ik overstappen en dan ook nog een stukje wandelen; lopend naar uni en met de metro naar de uni is daarom beiden circa 30 min lopen. Met zonnig weer, wat het vaak in deze prachtige stad is, pak ik de benenwagen.

De metrolijnen rijden niet tot erg laat (een uur of 23:00). Een heel positief punt is dan wel dat er nachtbussen worden ingezet vanaf dat punt, die exact de metrolijn afrijden. Deze bussen komen wel om het kwartier. Hoewel deze bussen ook niet het betrouwbaarst zijn, rijden ze een stuk vaker goed dan menig andere bus.

Ondanks het belabberde openbaar vervoer zijn er zeker wel wat pluspuntjes. Het is natuurlijk sowieso een aanrader om zo veel mogelijk te wandelen in Rome. Naast de prachtige dingen die te zien zijn, is dat goed voor de beweging en krijg je zo ook een flinke dosis vitamine D binnen.