In Dublin hebben ze dezelfde bussen als in London, maar om origineel te blijven, zijn de bussen in Dublin blauw. Bovendien is het op zondagochtend maar de vraag of ze komen om je terug naar het vliegveld te brengen. Dat is jammer, want daardoor kom je steeds sterker tot de realisatie dat je niet weg wil, maar wel echt weg moet.

Ik was twee nachten en een dag in Dublin met Stéphanie. De eerste nacht zijn we maar gewoon gaan slapen: Stef was niet lekker, de volgende dag zouden we een lange dag hebben en onze vlucht had vertraging gehad. Tot zo ver het "Wow we zijn twee nachten in Dublin, dan gaan we gewoon twee keer heel goed pubcrawlen"- plan.

Dublin is wel een heerlijke stad. Heel anders dan de andere steden die ik heb bezocht. Door de moderne indeling van bijvoorbeeld de "Docklands" heeft het verrassend veel weg van Rotterdam, alleen ben je in hier omringd door mensen met een Iers accent, die op een zonnige dag met 18 graden en een scherpe frisse wind in hun korte broeken, jurkjes en hempjes uit de kast trekken.

De Guinness Storehouse tour is een ontzettende aanrader. Hoewel je zwaar wordt gehersenspoeld dat Guinness het meest fantastische drankje is dat er bestaat, leer je het wel echt waarderen. Bovendien vond ik het erg leuk om mijn eerste Guinness in the Storehouse te drinken in de Gravity Bar die uitkijkt over de stad.

Nadat we in een dag met stevig doorlopen vrijwel alle bezienswaardigheden gezien hadden, voelde Stef zich opeens totaal niet lekker. Ze keek me aan en zei: "Rosanne, ik weet niet of ik het red om vanavond mee te gaan, maar jij MOET sowieso." Dus nadat Thais eten hadden besteld, heb ik me klaar gemaakt om in m'n eentje op stap te gaan.

Ik liep de kamer uit en ging als eerst naar de bar op de hoek van de straat. Daar dronk ik 1,5 Guinness en raakte ik in gesprek met wat locals. Vervolgens ging ik in mijn eentje door. Ik liep een stuk over straat en kwam dit maal langs een club. Er kwam net een groepje mensen naar buiten en ik vroeg of het leuk was daar binnen. Deze mensen bleken mijn vrienden voor de rest van de avond te zijn.

Ze voegden zich bij mijn kroegentocht, dus in slechts 5 minuten was mijn groep verzesvoudigd! Van twerken in een Latino club, naar nummers aanvragen bij een live muzikant, tot dansen en knuffelen alsof je elkaar al honderd jaar kent met nog meer vreemden op het nummer "wonderwall" van Oasis. Hoewel de kroegentocht zou eindigen in de enige echte Temple Bar in het uitgaansgebied Temple bar, ben ik toch om 05:00 uur 's morgens geëindigd bij de McDonalds, terwijl ik probeerde uit te zoeken hoe de myTaxi app werkte.

Toen ik uiteindelijk rond 05:45 uur in bed stapte, kon ik na een stabiel uurtje slaap weer opstaan om richting het vliegveld te gaan.

Ondanks de hele korte tijd dat ik in Dublin ben geweest, had ik dit zeker ook niet willen missen. Wat een gezelligheid, wat een stad, wat een mensen.