Vanaf mijn reis naar Napels wilde ik eigenlijk ieder maand een andere stad bezoeken. Het was nu Februari, dus tijd voor een tripje.

Julia was mijn reisgenoot voor dit tripje naar Rome. Grappig was dat KLM de goedkoopste maatschappij was voor dit weekend en dat vond ik dikke prima. Ik was helemaal klaar om KLM voor op zijn minst dertig euro uit te buiten aan de gratis versnaperingen en drankjes; eens een gierige Nederlander, altijd een gierige Nederlander. Het is me niet gelukt.

Julia en ik hadden een hostel geboekt: the RomeHello, zonder enige recensies, maar het zag er toch zo fantastisch uit. Het bleek ook helemaal niet zo gek dat het geen recensies had; het was namelijk helemaal nieuw en twee weken voor onze aankomst pas geopend.

We sliepen in een ruime kamer met vier stevige stapelbedden en een mooie nieuwe badkamer. Na een goede nachtrust zouden we zaterdag ochtend naar het vaticaan gaan met een tussenstop bij de trevi fontein, omdat ons metro kaartje toch twee uur geldig was.

Nadat we de trevi fontein met een afhaalontbijt een tijdje hadden aanschouwd, liepen we terug naar het metrostation. Gek genoeg gingen de poortjes niet open, want het metrokaartje was inderdaad twee uur geldig voor busritten, maar voor de metro maar een keer. Toen wist ik het, dit was mijn moment om eens een keer charmant te zijn: met knipperende ogen en een zielige meisjes stem, heeft de vriendelijke man ons toch de metro poortjes doorgelaten.

We kwamen aan in het Vaticaan, maar dat was op zaterdag rond een uur of tien zo druk, dat we direct weer zijn omgekeerd. We zijn de stad gaan bekijken; van Piazza del Popolo tot de Engelenburcht.

Een au pair vriendin van mij uit Bologna, was nu au pair in Rome. We zijn met haar gaan lunchen en vervolgens verder de stad in gegaan. Een au pair die zij kende, heeft zich ook bij ons aangesloten en met een paar keer knipperen waren we een vriendinnengroep van vier alsof we nooit anders hadden gedaan.

TIP: de suikertaart geeft met zonsondergang een prachtig uitzicht

We hadden een laat, maar lekker diner in Trastevere: een heel gezellig stukje vol met restaurantjes. We zijn niet al te lang gebleven, omdat we de dag erna nog veel te bekijken hadden.

Het bleek dat we de dag erna voornamelijk winkels te bekijken hadden. Het was namelijk ontzettend rot weer en daarom zijn we als een soort "yes-man"s gaan shoppen, alles was prima, alles was leuk, alles was ja.

Zo zijn we ook terecht gekomen het restaurant "il barroccio", waar de "propper" ons makkelijk naar binnen lokte met een belofte van gratis limoncello, gratis champagne en ~last but not least~ gratis tiramisu door Julia haar fantastische onderhandelingsstrategie. Eigenlijk lag het niet aan onze "yes-man" dag, maar eerder aan het fantastische aanbod.

Onze laatste dag zijn we naar het Vaticaan geweest, waar ik na zo'n 400 traptrede bovenop de St. Pieter basiliek stond. Zonder er over na te denken gooide ik vermoeiend, hijgend en puffend uit dat het wel echt verdomd veel traptreden waren. Sindsdien ben ik erg bang voor wisselende weersomstandigheden en druk verkeer, want ik het lijkt me niet dat je ongestraft tussen koepels van de heiligste kerk van heel Rome kan schelden.

Vervolgens zijn we de stad nog eens doorgelopen en hebben we onze laatste blikken geworpen aan Rome voor we in het vliegtuig zouden stappen.