Mijn avontuur is over, finished, finito.

Wat dan? Hoe dan? Krijg ik mijn geld terug?

Laat ik bij het begin beginnen. Ik had een fantastisch gezin met fantastische kansen en een heerlijke tijd in Bologna. Maar wat ging er dan mis?

Allereerst was de match met mijn gezin niet zo goed. Het zijn hele aardige mensen, maar naar mijn idee niet volledig eerlijk naar mij toe. Zo werd bijvoorbeeld in eerste instantie gezegd dat iets geen probleem was en achteraf hoorde ik dan dat dat het wel was.

Bovendien was de moeder bijvoorbeeld heel ordelijk en ik heel chaotisch. Dit botste al op de manier waarop de sokken van haar dochtertje aandeed.

Ten tweede en dan ook de meest belangrijke reden, voelde ik mij heel ongemakkelijk in het huis. Aan de ene kant, omdat ik bijvoorbeeld van hun boodschappen moest leven en hun licht en water moest gebruiken, maar aan de andere kant ook vanwege het nu volgende voorval:

In mijn weekend naar Florence (nadat ik twee weken bij het gezin was) was het meisje erg moe na een hele slechte nachtrust (6 uur ). Het gedrag dat dit meisje naar een nieuw persoon als ik vertoonde was dat zij absoluut niets met mij wilde doen. Echter vond ik dat nogal bezwarend, ik kon moeilijk weglopen van mijn baan. Na anderhalf uur dingen te hebben voorgesteld met een glimlach en een hoog stemmetje, had ik nog steeds geen resultaat.

Hierop heeft de moeder mij vrij gegeven en kreeg ik vervolgens een preek over hoe haar dochtertje haar best doet en ze het idee had dat ik niet mijn best deed. Vervolgens kwamen er op een subtiele wijze ook dingen naar boven dat zij (hoewel ik hier gewoon toestemming voor had gevraagd) liever niet had dat ik vaker dan twee keer per week uit ging.

Op dat moment was ik er helemaal klaar mee: waar kwam dit opeens vandaan?

Gelukkig had ik de dag erna (terug in Bologna) een heel goed gesprek met de moeder, waarin wij samen alles op alles zouden zetten om dit te laten werken. Ik had er weer zin in.

Jammer genoeg, voelde ik me daarna heel ongemakkelijk en heel bezwaard bij ieder klein foutje dat ik maakte. Dit is niet prettig als het jouw woonplaats moet zijn voor de komende tien maanden.

Ten derde vind ik het misschien ook niet fantastisch meer om met modder te spelen en is het misschien maar beter zo.

Goed. Toen afgelopen dinsdag een prachtige kans voordeed om te vertellen dat ik misschien toch liever wilde stoppen, heb ik die gegrepen. Alleen wilde ik het subtieler brengen dan: "ik vind jou en jouw kind kut, dus ik wil stoppen". Daarom heb ik ervoor gekozen om te zeggen: "ik vind het jammer hoe mijn band met jouw dochtertje nu is en ik heb heel veel heimwee, dus ik ga liever weg."

Dus, terwijl mijn werkgeefster vroeg hoe ik vond dat het ging, zei ik het bovenstaande. Waarop zei vroeg: wanneer wilde je mij dat gaan vertellen dan? Waarop ik reageerde dat ik het bezoek van mijn moeder wilde afwachten. "Oh maar ik was eigenlijk ook al opzoek naar een andere au pair". Sorry? Wat? Wanneer zou zij mij dit gaan vertellen dan? Oke, goed, jammer.

Ondanks ik in eerste instantie mijn maand zou afmaken, leek het mijn werkgeefster toch beter als ik zaterdag meteen met mijn moeder mee vloog en omdat zij een weekend weggingen, was het beter als ik dan vrijdag al bij mijn moeder sliep. Gek vond ik wel dat ik toen toch opeens donderdag al weg moest.

Helaas geen tijd gehad om iets nieuws te vinden in Bologna, maar wel heerlijke dagen met mijn moeder doorgebracht (er kwamen omhangbare wijnglazen in voor).

Wat is mijn plan dan nu? Ik ga nu fulltime werken in Rotterdam, sparen voor volgend jaar en dan vanaf hier maar zo nu en dan een stedentripje maken.

Dank jullie hartelijk voor het lezen van mijn blogs.