Ken ik me ff een partijtje lekker rijmen?

Allereerst heb ik in deze twee weken van absolute stilte een canolo gegeten, want ik ben Italië dus dat moet. Ja, het was fantastisch.

Verder ben ik erachter gekomen dat vrij aangeschoten Rosanne het leuk vindt om met Afrikaanse straatverkopers te chillen. Dat noemen ze hier gevaarlijk, maar het heeft mij al twee gratis armbandjes opgeleverd.

Nu weet ik dat je een gegeven paard niet in de bek mag kijken, maar of ik nou echt zo blij ben met tutti due (Italiaans voor alle twee) weet ik niet. Waarom? Da zalk is ff vertellen joh.

Ik weet niet of jullie weten van de geluksbandjes: dat zijn schattige, gekleurde bandjes die overgaan in één kleur aan het uiteinde. Die kleur aan het uiteinde betekent iets. Zo is groen vriendschap, blauw ook iets en rood is liefde. Degene die het bandje omknoopt, legt een wens vast in deze dergelijke knoop. Een wens die uitkomt als het bandje afvalt.

En ondanks ik tegen deze vriendelijke vent bleef zeggen dat we vrienden waren, heeft hij toch mooi een rood bandje omgeknoopt en mij vervolgens zijn vriendin genoemd. Lekker is dat, ik weet helemaal niet of ik al klaar ben voor de "once you go black, you never go back" ervaring.

Om het alcoholgebruik te verdedigen: ook barmannen vinden mij leuk hier.

Ik volg ondertussen ook een cursus Italiaans, ofwel "ho un corso per imparare d'Italiano". Deze duurt vier weken waarvan er twee voorbij zijn. Ik kan al een beetje spreken en verstaan gaat al helemaal goed, ma non perfettamente.

Tot slot ben ik erachter, nadat ik vandaag beklommen, geslagen en gebeten ben, dat ik dit werk toch niet zo leuk vind. Daarom ben ik nu opzoek naar ander werk in Bologna of Rotterdam. Ik maak in ieder geval deze maand af en tegen die tijd zie ik wel waar ik terecht kom.

Betekent dit een einde aan mijn blogposts? Haha, natuurlijk niet, jammer joh. Of ik nu in Nederland of Bologna zit: ik blijf op avontuur gaan dit jaar, want dat was mijn doel.

Groetjes en pizza's.