Welkom bij reeds een andere blogpost over mijn leven in Italië, want verassing, daar leef ik nu.

Bologna begint steeds meer als een thuis te voelen. Ik ken de staten, ik ken mijn barren: meliefje ik bender, alleen dan niet op de o zo bekende oude binnenweg in Rotterdam, maar op de via Zamboni aansluitend aan piazza Giusseppe Verdi.

Echter was ik dit weekend niet in deze studentenstraat, ik was in Florence met mijn gastfamilie. Een fantastische stad, zie mijn artistieke en totaal niet standaard foto's.

Leuk verhaal uit Florence:

Na wederom een hele lange wandeling van ongeveer 10 km heb ik gedurfd om als een toerist een kerk binnen te gaan, hopend dat ik niet zoals de laatste keer dat ik zo'n poging deed, een ceremonie zou binnenlopen.

(Ja, zwaar opgemaakt ,in een broek en dan vervolgens jezelf proberen te redden met kruisjes slaan en de kerk heel stil uit te "moonwalken")

Helaas ging het deze keer ook niet fantastisch, want ik heb mogelijk iets gestolen: sorry God.

Hoe dan, vraag je? Dat zal ik eens even vertellen.

Er was een tafel met dingetjes die je (neem ik aan) kon kopen, want er zaten prijskaartjes aan. Echter stond er niemand achter de toonbank. Er was wel een pot waar men geld in kon doen met een briefje dat Italiaanse tekst bevatte. Plots vond ik een schattig armbandje, maar zonder prijslabel.

Dus toen heb ik maar een euro in de onbekende pot gedaan, niet wetende wat de waarde van het bandje was en of het de juiste handeling was.

Dat was mijn verhaal.

Wisten jullie trouwens dat Italiaans eten vet lekker is? Ik wel hoor en ik word niet teleurgesteld. Wel grappig: ik at vanavond een Italiaanse afbakpizza, en ik kan zeggen dat onze dr. Oetker er niet aan onderdoet.

Aan ieder geratel op mijn blog zit ook een jammer puntje: ik krijg niet echt een band met mijn vier jarige, schattige monstertje. Dus wie weet, zien jullie me wel mega snel terug.

Laten we hopen dat mijn misschien gestolen bandje geluk brengt.

Aju