Vroeger toen ik nog een kleiner meisje was dan ik nu ben (ondanks dat ben ik toch gemiddeld lang), zag ik vaak films, waarin meiden die iets ouder waren dan ik, iedere dag in hun dagboek schreven. Iedere keer opnieuw dacht ik: wow, dat wil ik ook doen. 

Dan begon ik weer in een of ander boekje dat ik dan onder mijn bed verstopte, want wat nou als mijn moeder toch mijn diepste geheimen zou lezen? Dan zou ze weten wat voor boterham ik iedere dag at en dat ik mijn pen liet vallen midden in de klas, heel ongemakkelijk dus. 

Na een dag of vijf stopte ik dan maar weer, want om nou keer op keer op te schrijven: 

"lief dagboek, 

vandaag was niet zo bijzonder, maar mijn witte boterham met pindakaas en suiker was wel heel lekker! 

Liefs Rosanne xx" 

was ook weer zo saai. 

Maar nú heb ik daadwerkelijk een avontuur, een uitdaging en niet helemaal een doel, maar dat komt nog wel ergens tussendoor. 

Dus jullie begrijpen wat dat betekent: nog een poging tot het bijhouden van een dag/week/maandboek, waarin ik dit keer al mijn diepste ongemakkelijke geheimen met degene die dit überhaupt wil lezen, zal delen. En ja, dat betekent dat diegene weet wat ik op dagelijkse basis eet. Hetgeen dat mijn moeder toen ik 9 was dus echt niet mocht weten. 

Concluderend: ga lekker zitten, lees of lees het niet en we zullen zien of dit een trieste tevergeefse poging is tot het boeien van mensen met mijn leven. 

Groetjes, 

Rosanne